Bonga speelt... (een filmke)

Speciaal bericht voor Cindy en Koen

Geniet van jullie laatste "vrijgezellendag", maar geniet vooral van jullie grote dag morgen!!!!

Het is bijzonder jammer dat we er niet bij kunnen zijn, het feest stond al een jaar met grote stip op de kalender...

Wij zullen in ieder geval aan jullie denken en een bijzonder lekkere fles wijn opdoen op jullie gezondheid!

Vele groetjes en een geweldige huwelijksreis! Wim, Dana, Miro en Bonga

Dag 17: naar het Belgische consulaat!

Het is nu twee uur 's middags, de kinderen slapen (tegelijk!!!) en wij genieten even van de rust. Het was een zeer vermoeiende ochtend. We moesten alweer vroeg uit bed, want vandaag stond het Belgische consulaat op het programma. Normaal gezien had dit nog moeten gebeuren tijdens ons verblijf in Kaapstad. Dit lukte echter niet, dus mochten we vanochtend al terug rijden, van Stellenbosch weer naar Kaapstad. We werden er om 10.00 u verwacht, wat wil zeggen dat iedereen klaar moest zijn om ten laatste 8.30 u. We hadden gisteren avond dan ook alles voorbereid, zodat we vanochtend ook efficiënt en vlug zouden zijn. En dat waren we ook, de kinderen helaas iets minder, want geen van hen wou echt al om 7.30 u opstaan... Hun humeurtje scoorde vervolgens dan ook vrij hoog in het 'ouders op hun zenuwen werken' arsenaal... Maar we halen onze deadline en op Mega Mindy muziek (ja, we zijn echte fans geworden en kennen de teksten ondertussen helemaal uit het hoofd ;-) ) rijden we in de ochtendfiles richting Kaapstad. Wij zijn bijna aan de rand van de stad als Wim vraagt: "Wij hebben onze passen toch wel bij hé??". Paperassen allerhande, copies van alles en nog wat, maar geen originele passen... Dus vlug Elzeth gebeld, om het 'probleempje' te melden... Originele passen is blijkbaar een conditio sine qua non. Of in Engels: U turn... Onszelf in alle mogelijke talen (alsook stilzwijgend - vanuit educatief oogpunt natuurlijk naar ons bloedjes toe...) vervloekend, maar ja, wat kan je er dan nog aan doen... We krijgen al een Afrikaanse reflex... Om 11.00 u komen we eindelijk op het consulaat aan, Elzeth kon gelukkig op ons blijven wachten en een half uurtje later zijn we al terug buiten. De nieuwe adoptie procedure heeft er hier voor gezorgd dat het blijkbaar allemaal veel sneller gaat dan voorheen en dat het aantal vereiste paperassen drastisch is verminderd (behalve dan originele paspoorten, verdorie toch...). Wij kunnen natuurlijk niet vergelijken, maar volgens Elzeth is het een enorme verbetering! Voor iedereen op de wachtlijst: positieve ontwikkelingen dus... Laat ons hopen dat dit ook zo zal zijn voor de administratieve afhandeling in België zelf. We hebben er in ieder geval het volste vertrouwen in, zo lang België er nog is natuurlijk... Na 15 dagen Kaapstad, hebben we niet echt veel zin om veel langer in het centrum te blijven en we besluiten terug te gaan naar Stellenbosch en te gaan lunchen bij mijn lievelings wijnhuis: Beyerskloof. Miro heel de weg enthousiast, ze ging op "restaumant" en ook Bonga leek uit te kijken naar een lekkere (melk) fles. Spijtig genoeg stonden we voor een gesloten deur, het restaurant dicht tot de 29ste juli! Iedereen dus terug "inladen", bijna "Nina" (de pop van Miro verloren) en op naar het volgende: Tokara. Vlak naast ons verblijf, maar ook gesloten tot 5 augustus. Miro honger, Bonga kelen, dus zat er niets anders op om onze zoektocht te staken en huiswaarts te keren. Een fles, een sandwich met vleesje, en een blik champignonsoep later, een paar glaasjes shiraz recuperen we van onze hectische morgen. We hebben dan ook geen plannen meer voor de rest van de dag, dan gewoon te genieten. Alluvia biedt inhouse massages aan en die gaan we vanmiddag om beurten uit proberen... We laten jullie wel weten of het de moeite was ;-)
PS voor "tante Silke": Vandaag voor de eerste keer muffins gegeten, pisang (bananen) muffins, en ze waren zeer lekker...

Dag 15 -16

Woensdag en donderdag staan vooral in het teken 'op weg naar het laatste vakantiehuisje'. Donderdag reizen we door naar Stellenbosch, dus woensdag is het vooral inpakdag! Ongelooflijk wat we op die 15 dagen aan extra bagage hebben verzameld...

Op woensdagnamiddag ruilen we onze Mercedes A1 in voor een Toyota Avensis verso (een soort van Picasso), want die kleine koffer kan onze 3 valiezen, buggy, maxi cosi, Bonga's speelstoeltje en de vele zakken met de inhoud van onze koelkast en andere etenswaren en dranken, totaal niet bewaren. Met de Toyota lukt het net! We zullen dus enorm verstandig moeten inpakken indien we binnen 10 dagen alles mee willen krijgen op het vliegtuig... Dat zijn echter zorgen voor later!

We hoeven op woensdag alvast niet te koken, want Marie van het guesthouse nodigt ons uit voor een traditionele maaltijd: Boboti. Voor Miro net iets te pikant, maar wij vinden het heel erg lekker. Het smaakt, dit gekruide gehakt met pisangs (bananen), chutney, tomaten en advocado's, rijst en aardappelen. Een lekker pudding dessert met custard en ijscreme en we zijn klaar voor de laatste nacht in Loevenstein.

Wij hebben het er echt leuk gehad. Marie en Jan zijn hele lieve mensen en helpen je met wat je nodig hebt. Marie heeft trouwens heel veel babyspullen, zoals kinderbedjes, buggy, verzorgingskussen, badje, sterilisator,... Voor toekomstige adoptie ouders zeker een adres dat wij aanraden. Je kan gewoon een kamer huren of een mini appartementje of kiezen voor de alleenstaande cabin die wij hadden. Als je al kinderen hebt, die op dit avontuur meekomen is dat laatste zeker een aanrader. Kinderen hebben de ruimte om te spelen en als ouders kan je in je zeldzame rustige momenten genieten van een glaasje druivensap op het terras met het mooie uitzicht over Kaapstad!

Wij waren alvast meer dan tevreden over onze beslissing om in Loevensteyn te verblijven, en zouden ze dan ook opnieuw nemen.

Woensdag was een zalige dag, qua temperatuur de beste tot nu toe. Donderdag was totaal anders. De hele nacht regende het met pijpenstelen. 's Ochtends was het net lang genoeg droog om onze stapel bagage weer "van boven terug helemaal naar beneden" te dragen. De hele rit naar Stellenbosch was het 'Belgisch' weer, maar eenmaal aangekomen, "verdween de regen als sneeuw voor de zon". Letterlijk, maar zonder de sneeuw... Nu, een week geleden, had het blijkbaar toch nog hevig gesneeuwd in de ons flankerende bergen...



Alluvia wine estate hebben we gewoon via het internet gekozen, dus het was een beetje een gok of het allemaal wel zo mooi was als op de foto's. Dat weet je nooit natuurlijk! We waren dan ook ongelooflijk ingenomen dat het domein er in het echt nog veel idyllischer uitziet. Het ligt echt in het dal tussen Stellenbosch en Franschoek en ons huisje kijkt uit over de wijngaarden voor Simonsberg. Mooier kan bijna niet...

Foto's volgen.

Day 14: our wedding anniversary!

July 22, 2000, already 8 years ago... Time really flies! And here we are in South Africa, parents of 2 kids, family of 4... More than one good reason to celebrate!

And how to better do that than going to a great restaurant, enjoying the best South Africa has to offer.

We decide to go to "La Colombe", internationally rated as one of the best restaurants in South Africa, and was named 28th Best Restaurant in the World and Best Restaurant in Africa and the Middle East by UK Restaurant Magazine in 2006.

When we were here 2 years ago, the restaurant was fully booked, so we couldn't try it out. This time it is the winter season and we booked for lunch, so it is very quiet.

A perfect occasion to try out Bonga's restaurant skills...

We were anyhow nervous on how it was going to work out, a nice restaurant, now with two kids. Would one scream and the other one get exited over it? Would we even be able to enjoy?

The morning was not promissing at all. We just did not seem to get started. Both kids were not willing to get out of their pyjama's, took all the time of the world to eat their breakfast and once they were finally dressed, Bonga gave back his milk! To increase the stress level, Elzeth called to see if she could quickly meet us as one important form still had to be signed today...

By the time we got in the car, Wim and myself were strongly doubting if we should not stay home, but the drive to Constantia relaxed us and the childeren were playing together in the back. The baby noices of Bonga, his little screams and Miro's laughs together with an overdosis of childeren's music on our radio (Mega Mindy...) made us all feel very relaxed by the time we arrived.

It was a great lunch. The food was delicious, the wine was great, the price incredible ( a 3 course meal for 210 rand, divide by 12 to get the euro amount...) and our childeren were little angels. Miro proudly set with us at the table and ate everything with great taste (especially the fish!). Bonga enjoyed his bottle and fell asleep! We could not have been prouder and enjoyed a nice romantic lunch.

Everything we ate was superb: Kudu tartare, Beef with porto and truffle sause, hot fondant with ice cream...

The 26th best restaurant of the world is a bit overrated, there are lots of belgian restaurants who can overtop this, however if you compare with quality and price, there is indeed none...

So, if you come to the Cape Town area, we definetely recommend you try this one out for yourself!

Dag 13: Rock-a-Bye Baby

Maandag morgen 21 juli staat er een bezoek aan het baby huis van Bonga op het programma. Rock-a-Bye Baby is de plaats waar hij de afgelopen 5 maanden heeft doorgebracht en we krijgen de kans om het met zijn vieren, samen met Elzeth, te gaan bezoeken.

Eigenlijk zijn we een beetje zenuwachtig. We hebben gelezen dat oudere kinderen (+ 18 maanden) niet altijd goed reageren op zo een bezoek en vragen ons af hoe het voor Bonga zal zijn. Hij voelt aan als een deel van ons gezin en lijkt dat zelf ook zo te voelen, maar toch... zo terug gaan naar een omgeving die een week geleden nog je thuis was, we weten het niet...

Eerlijk waar, we zaten toch een beetje met een kleine knoop in onze maag. Achteraf gezien was dat nergens voor nodig. Het was een gezellig bezoekje aan "Ouma Martie" en haar creche (want daar kan je het eigenlijk het best mee vergelijken). Het is een gewoon huis, met twee extra en vrolijke kamers. Een grote badkamer die er eigenlijk net zo uitziet als bij de Hartjes. Vrolijke gele muren met leuke kindertekeningen en een slaapkamer met een 8 tal bedjes met ook hier weer mooie gezellige tekeningen op de muren.

Wanneer wij het bezoeken, is het er heel rustig, geen vrijwilligers, enkel de twee vaste verzorgsters die dolgelukkig zijn Bonga nog even terug te zien en maar 4 babietjes (heel erg klein, max 2 maanden oud) en die liggen allemaal zalig te slapen onder hun dikke dekentjes.

Het is leuk te zien dat het de kinderen hier aan niets ontbreekt, dat ze met heel veel liefde verzorgd worden en dat ze een mooie "thuis" krijgen voor zolang dit nodig is. Ouma Martie gedraagt zich dan ook als een echte oma en je kan zien dat Bonga heel erg op zijn gemak is met haar. Toch merkten we dat hij zich al een deeltje van ons voelt en hoewel hij het gezellig vindt bij de verzorgsters en Martie, houdt hij ons in de gaten....

Het was niet zo een erg lang bezoek, maar beter zo voor iedereen geloof ik. Voor Martie was het weer een moeilijk afscheid en ook voor de kinderen was een uurtje lang genoeg. Mirootje was een beetje in de war. We hadden haar gezegd dat we naar de creche van Bonga zouden gaan en eenmaal daargekomen begon ze te zoeken naar Tina, Karin, Jamie, Emma... . "Mama, Tina en Karin zijn niet hier...". Probeer dan maar eens uit te leggen dat die nog in België zitten, bij de Hartjes.

Bekomen van de emoties, want ja, of je het wil of niet, het doet toch wel iets met je, zijn we in de namiddag vlug even gaan winkelen.

Bonga sabbert er op los en de kleedjes die ik voor hem bij had, hangen dan ook allemaal te drogen. Ik kan de was bijna niet volgen, vooral hem droog krijgen lukt niet. Maar wat is er leuker dan babykleertjes kopen ;-)

s Avonds gaan we op bezoek bij de familie Meeks in Markotter die een lekkere braai voor ons maken. Het is opnieuw een gezellig avond en ook Miro lijkt het steeds beter te vinden met de "grote jongens". Hoe later het werd, hoe heviger ze mee deed! Ernest en Leander zijn op haar "heldenlijstje" terecht gekomen...

Something else: a little joke... (Een grapje)

I was reading a South African magazine in which a woman, called Giselle Willcox has a column called "Kids Talk". In that column she list a series of funny things which her kids or kids within her family have said...

The following one was soo funny that I could not keep myself from sharing it with you...

Nicolas, her 6 year old nephew had one of the great epiphanies of life.

One night he was in the bath, doing what any self-respecting man-to-be does and examining, literally at great length, his private parts. Suddenly he stumbled upon something quite remarkable - a vein, if you will, in his nether regions, - and naturally, needed to share this biological breakthrough with his mom.

"Mom", he shouted, "Come quickly! I've got something to show you". His mom thinking that the roof had collapsed, rushed upstairs and arrived at the bathroom door to him holdin out his willy at her - as men are wont to do. "What is it, Nicolas?" she asked. Pointing to his new-found vein, Nicolas, in his most exited voice, remarked: "Check here Mom! Look what I found: I found my brains!"

Never a truer word. Wow men are so much more intelligent than I give them credit for....

Gewoon een paar fotootjes.../ Just a few pictures...

Lekker eten hoort erbij als je in Zuid Afrika bent!

Great food!

Af en toe een beetje gek doen: Miro als visje Nemo en Bonga als held Rambo!

Once in a while it fun to be crazy...

Af en toe gewoon een beetje spelen...

Time to play...

En iedere avond een verhaaltje voor het slapengaan...

Every evening a bedtime story...

Day 11 - 12

The weekend was fantastic, we almost forgot that it is winter in South Africa, the average temperature was 18°, but in the sun, it easily went up to 25°. Hence another weekend at the beach...

On Saturday, we drove towards Houtbay and made a stop at a little beach called Llandudno. We read is was considered to be one of the most beautiful beaches in the surroundings of Cape Town and it was indeed. It is set in an exclusive neighbourhood and is definetely one of the most photogenic beaches in Cape Town and great for surfers. The walk to the beach was not an easy one, we had to go steap downhill and with a baby stroller, a toddler and heaps of luggage is was quiet a challenge. The beach was however worth it, enclosed by huge rocks, very few people and loads of sun... At the end even too much sun for us as we had no suncreme with us and we felt our skin burning.

After a little picnic for both Miro and Bonga, a change of cloths for Miro (completely wet again due to playing hide and seek with the waves) we "climbed" back to our car, heading for another beach.

When we were here 2 years ago with Silke, we drove over Chapman's peak and saw the idyllic Houtbay bay from the mountain. We decided to go there, also as it was mentioned to be a safe beach with some nice shops and restaurants.

The beach was indeed nice, especially for childeren. It is located behind the harbour, so you do not have the direct waves from the sea. The water is calmer and less risky. We did not stay long at this one as Miro was hungry and the wind was getting colder.

As Houtbay is a harbour and we saw the fresh fish being brought to shore, we decided to try it out... and went to a place called Mariners Wharf. Based on the travel guide's description is looked like a very touristy place, but it was a great choice. The restaurant and staff were very child friendly and the food was great! You could taste that the fish was fresh... and the garlic butter they put on top of it... mmmmmmmmm.... If you ever come this way, you need to try it out.

It was so great that we went back the next day...

Miro was disappointed that we could not go back to the beach, so we had promissed here to go back on Sunday. This time we went straight to Houtbay, loaded with beah gear, blankets... This time a real beach family day...

Unfortunately, the clouds did not move over the 12 Apostel mountains, so it was a bit colder than Saturday. It did however not spoil the childerens fun. Miro loved the water and Bonga was happy sunbading in his maxi cosi...

Heel erg bedankt voor de vele leuke reacties...

Heel erg bedankt allemaal voor de leuke reacties op onze blog. We lezen ze het heel veel plezier en vinden het fantastisch hoe jullie allemaal met ons meeleven.

Emailen lukt niet, dus onze enige communicatie is via deze blog momenteel of chatten via Skype. Ik heb het een paar uurtjes geleden met Silke uitgetest en het werkte perfect!

We kunnen vanaf nu dus ietsjes "interactiever" zijn...

Dikke knuffels van ons allemaal, vanaf nu vanuit onze villa Tukulu op wine estate Alluvia.

Thanks a lot for your reactions! It is nice to read how you follow our adventure... we are touched!

Strandplezier... (en terug online)

Eindelijk terug op de blog en momenteel ziet het er zelfs veelbelovend uit.

We zijn net in onze nieuwe verblijfplaats aangekomen en het is hier schitterend! En ook de beloofde wire-less connectie lijkt te werken. Vanaf vandaag zouden we dan ook onze emails moeten kunnen lezen en zijn we bereikbaar via Skype!! Onze skypenaam is wimendana.

Straks volgen de blogs van de laatste dagen... hier is alvast een impressie van Miro's strandplezier (van afgelopen weekend)...