Hectische weken

Geen nieuws is meestal goed nieuws en gedurende de afgelopen 2 maanden was dat ook het geval. Spijtig genoeg kwam hier de laatste 3 weken verandering in... daarom ook dat we de laatste weken zo weinig van ons hebben laten horen. Een update...

13 november was de dag dat ik terug zou beginnen werken en dus moest Bonga op 3 november voor het eerst naar de creche: op wenweek.

Voor mama weer eens een moeilijk momentje ;-) al moet ik toegeven dat ik minder emotioneel was dan toen ik Miro voor het eerst in de creche moet achterlaten. Je merkt dat je meer "ervaren" wordt en dat die ervaringen je toelaten zulke dingen anders te benaderen.

Natuurlijk was er deze keer wel een gevoel dat we niet zozeer met Miro hadden, namelijk "wat met de hechting"? Zou de creche hier een invloed op hebben. Wij vinden dat Bonga de afgelopen maanden zeer goed aan ons gehecht is en twijfelen er niet aan dat hij zich thuis bij ons voelt. Anderzijds was hij dan wel full time bij ons en hadden we niet echt een idee of deze hechting zou veranderen wanneer hij in de dag door andere mensen zou verzorgd worden. Na de wenweek konden we deze zorgen laten varen: Bonga had het er prima naar zijn zin, maar was toch blij wanneer mama hem s avonds kwam ophalen. Zijn wereldje valt duidelijk op zijn plaats wanneer ook Miro en papa thuiskomen en we met zijn viertjes samen zijn.

Iedereen happy dus... tot zondag. Bonga is ziek: overgeven, niets van zijn eten binnenhouden, een beetje ellendig hoewel hij tussendoor wel speelt. Maandag is hij echter niet meer dan een hoopje "ellende" en dus zakken we af naar de kinderdokter die hem onmiddellijk laat opnemen.

Conclusie: virale maag/darm infectie, een souveniertje aan de wenweek in de creche. Bonga lijkt op de foto's een stevig ventje, maar in werkelijkheid heeft hij niet echt veel "vetreserves". Na 2 dagen overgeven was hij dan ook zo verzwakt dat hij aan de baxter moest en aansterken. Donderdag 13 november zat mama dus nog steeds met Bonga in het ziekenhuis en moest mijn "start op kantoor" met 2 dagen uitgesteld worden.

Donderdagavond mochten we naar huis, Bonga leek er bovenop hoewel hij het hele weekend niet echt super was.

Maandagmorgen: tweede poging om terug het werk te hernemen en Bonga heeft maar liefst 40,5°C koorts. Hij blijft die dag bij Mémé, dokter wordt opgetrommeld, diagnose: oorontsteking en dus antibiotica.

Wanneer we s avonds terugkomen van kantoor is er nog niet veel verandering te werken. Iedere keer dat de Perdolan is uitgewerkt stijgt de koorts onmiddellijk terug tot 40,5°C. Wanneer hij dan om 2100u ook nog eens begint te beven, besluiten we dan toch naar spoedgevallen te gaan, naar de kinderarts van wacht. Een topavond voor pediatrie en het duurt tot middernacht voor we aan de beurt zijn. Conclusie: opname! Opnieuw!!! Het is ver 2 uur s ochtends wanneer we eindelijk een kamer hebben en kunnen proberen een beetje slaap in te halen.

Aanvankelijk denkt men aan RSV omdat de meeste kindjes die die avond opgenomen worden dat als diagnose hebben en ook Bonga vertoont al de symptomen. Achteraf blijft het geen RSV te zijn, wel een zware bacteriële infectie (op de bovenste luchtwegen). De behandeling is opnieuw een baxter, veel rusten, antibiotica en deze keer tot vrijdag in het ziekenhuis.

Deze keer ook een bezoek aan de neus-keel en oor specialist want hij ademt ongemakkelijk door zijn neus en lijkt gehinderd te zijn door neuspoliepen. Dit laatste is echt niet mogelijk gezien zijn jonge leeftijd en dus moet men hem onder verdoving brengen om manueel te kijken wat er aan de hand is. Dit kan niet zolang hij koorts heeft en een infectie dus moet dit uitgesteld worden naar latere datum...

Gelukkig heb ik nog een aantal verlofdagen en kunnen we de periode oin het ziekenhuis nog eens overbruggen zonder al te veel organisatorische problemen. Op die momenten besef je toch hoe geweldig het is om een flexibele werkgever te hebben en voor een bedrijf te mogen werken waar men begrip heeft voor zulke familiale omstandigheden... Heel wat kopzorgen minder!

Op vrijdag was Bonga er eindelijk helemaal bovenop. Hij was opeens weer de vrolijke, speelse, levendige baby, vol met energie en helemaal niet meer gelukkig om in een ziekenhuisbedje aan een baxter te liggen. We waren dan ook blij toen we in de namiddag terug naar huis konden en ook voor Miro was het hoog tijd dat alles weer terug "normaal" werd. Zo twee weken zonder mama (of papa), zonder broertje en steeds weer iemand anders die haar van school kwam halen of brengen, bracht haar toch wel een beetje in de war.

Vandaag is mijn wekelijkse vrije dag en gelukkig kon het "kijkonderzoek" vandaag plaatsvinden. Bonga en ik moesten al om 7 uur vanmorgen in het ziekenhuis zijn. Rond 9 uur was het Bonga zijn beurt en om 1100 was hij terug op de kamer met buisjes in de oren. Aan de versmalde doorgang in zijn neusje kon men niets doen, dat probleem zal met het groeien vanzelf weggaan, maar het onderzoek toonde wel aan dat er veel vocht in zijn oortjes opgestapeld zat en dus verholpen moest worden... Nu bijna 12uur later is er aan Bonga niets meer van dit alles te merken, hij zit vrolijk op de mat met Miro te spelen en lijkt het alweer allemaal vergeten te zijn.

Momenteel gaat alles dus terug zijn gewone gangetje. Laten we hout vasthouden dat dat zo een tijdje mag blijven want Wim en ik zijn nu echt wel moe en kunnen wat recuperatie gebruiken...

We kijken dan ook enorm uit naar volgend weekend: ons gepland weekendje Centerparcs. We duimen dat iedereen dan gezond mag blijven...

Groetjes...

Doop Bonga/ Baptism Bonga

Op 11 oktober was het zover: de doop van Bonga! Ik was er nog niet in geslaagd jullie dit eerder te melden maar de afgelopen weken zijn zeer hectisch geweest (zie volgende blog).

Een paar mensen hebben gevraagd naar de teksten van de doopviering, maar tot op heden heb ik nog echt gevonden hoe ik deze via deze weg gemakkelijk met jullie kan delen. Blogger laat blijkbaar niet toe om "documenten te posten" als een attachement. Dus hier volgt dan maar de hele versie via een blog...

Inleiding – gelezen door Anne
Op een dag maakten alle kleuren van de wereld ruzie. Groen zei "Ik ben de belangrijkste kleur. Ik ben het symbool van het leven en van de hoop. Ik werd gekozen voor het gras, de bomen en de bladeren. Zonder mij zouden de dieren sterven. Kijk naar het land, ik overheers alle andere kleuren".Blauw onderbrak: "Kijk liever naar de lucht en de zee. Water is de oorsprong van het leven en de wolken vormen zich vanuit de blauwe zee. De hemel geeft ruimte, vrede en rust. Zonder mijn vrede zijn jullie niets meer dan bezige wezens".
Geel lachte: "Ik breng de lach, de vreugde, de warmte in de wereld. De zon, de maan en alle sterren zijn toch geel! Elke keer dat je naar een zonnebloem kijkt, glimlacht de hele wereld. Zonder mij, geen vreugde!"Rood kon zich niet langer inhouden. "Ik ben heerser over jullie allen. Het bloed, dàt is het leven. Ik ben ook de kleur van het gevaar en van de moed. Ik ben klaar om te vechten voor een zaak. Ik draag het vuur in het bloed. Zonder mij is de aarde zo kaal als de maan. Ik ben de kleur van de passie en van de liefde".
Alle kleuren gingen verder met zichzelf op te hemelen. Hun twisten werd luider en luider. Plots was er een verblindend wit licht en de donder gromde en sloeg. De regen stroomde onophoudelijk uit de hemel. Uit schrik kropen de kleuren heel dicht bij elkaar voor bescherming.
Toen sprak de regen: "Dwaze kleuren, jullie maken ruzie! Elk probeert de andere te overheersen. Weten jullie dat God elkeen gemaakt heeft voor een bepaald doel, uniek en verschillend? Hij houdt van jullie allemaal! Jullie zouden allen samen in vrede kunnen leven. God heeft toch beloofd met jullie te zijn, een teken van hoop voor morgen."
Daarom zet God elke keer dat Hij een milde regen laat neerkomen om de wereld te wassen, een regenboog in de wolken. Wanneer wij die regenboog zien, herinneren we ons dat God wil dat we elkaar waarderen en dat we leren samen leven in vrede en harmonie.

Welkom – door Pater Jan
Door de komst van Bonga in het gezinnetje van Wim en Dana heeft jullie familie extra kleur gekregen. Net als een regenboog, die als teken van vrede aan de hemel staat, zijn jullie verbonden door kleuren. Een regenboog is een prachtig schilderij, dat warmte uitstraalt, dat je vrolijk en blij maakt. Geen enkele kleur mag je eruit weglaten want dan ziet hij er veel minder feestelijk en compleet uit.
En als ik dan vandaag jullie gezichten zie: stralend, vol feestvreugde, vol fierheid... dan kan ik wel zeggen: jullie allemaal samen, vormen een schilderij dat minstens even mooi is als de regenboog.

Beste familie, welkom in deze viering waarin we Gods zegen willen vragen over Bonga en jullie willen vragen mee zorg te dragen voor hem. In Zuid Afrika legde men de eerste steen voor een geloof dat Bonga zelf doorheen de jaren mag opbouwen. Samen willen wij vandaag hier, de tweede steen leggen.
Laten we deze doopviering aanvangen met het teken waarmee wij allen eens gedoopt werden:
"In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen".

Dankwoord
Wim:
Lieve Bonga, vele maanden hebben we naar je uitgekeken, zonder te weten wie je was. Jouw eerste foto maakte ons enorm gelukkig. Sinds Miro jou behoedzaam in onze armen legde, hebben we al uren naar je zitten kijken en je bewonderen. Ik ben enorm gelukkig en dankbaar met zo’n knapperd van een zoon. Miro, je grote zus, is ook heel blij met je, "haar baby, haar Bonja", zoals zij je noemt. Als ik s morgens wakker word, voel ik een diep gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid voor ons gezinnetje, dankbaarheid omdat jij nu bij ons bent, omdat je me als je papa hebt aanvaard. "Bonga" betekent trouwens ook "dankbaar" in het Tswana, de taal van S.
Dana:
Dag mijn kleine jongen, welkom in onze wereld, die van je papa en mama en je grote zus. Het is ongelooflijk hoe ik me meer en meer aan je bind. Iedere dag word ik meer verliefd op jou. Wanneer je me bewust of onbewust verleidt met je lach, worden iets lastigere momenten onmiddellijk vergeten. Het doet me deugd te zien hoe je je hoofdje naar me draait wanneer je mijn stem hoort, hoe je je aan me vastklampt als je troost zoekt en je je hoofdje tegen mijn schouder legt. Alvast bedankt voor al die mooie momenten en bedankt omdat ik je mama mag zijn... voor altijd.
Pater Jan:
Voor we deze viering beginnen, willen we het even stil maken en S., de afstandsmama van Bonga dank zeggen. We kunnen het ons in onze comfortabele maatschappij bijna niet voorstellen: een jonge vrouw genoodzaakt, haar kind af te staan.
We kunnen ons niet in haar schoenen plaatsen en het bijna niet bevatten zonder intens geraakt te worden. We kunnen haar enkel bewonderen en dankbaar zijn voor de sterke en moedige beslissing die ze genomen heeft. Met haar diepe liefde voor haar ongeboren kind, heeft zij voor hem "leven" gekozen... Door afstand van hem te doen heeft ze Bonga een betere toekomst willen geven dan zij hem bieden kan.
Laten we even stil maken en God danken dat hij haar die kracht heeft mogen geven en hem vragen haar stille wens ooit te laten uitkomen: dat ze iemand mag vinden die haar oprecht liefheeft en met haar ooit het leven zal delen.
Laten we het even in ons stil maken en ook even bidden voor alle kinderen en ouders in deze wereld die niet zo gelukkig zijn als wij. Laten we bidden dat hun honger gestild mag worden, dat zij kleren en onderdak kunnen vinden, dat zij bij medemensen en bij God steun en hoop mogen vinden en zo hun eigen regenboog kunnen vormen.

Even stilte...
Pater Jan:
Wim en Dana, het levenslot van Bonga, net zoals dat van Miro, hangt in grote mate af van jullie en jullie wederzijdse liefde. Door Bonga in jullie gezin op te nemen hebben jullie je innerlijk verbonden om samen in liefde voor hem te zorgen.
Ontsteek daarom vandaag opnieuw jullie huwelijkskaars hier aan de paaskaars. Ontsteek dan de doopkaars voor Bonga aan jullie kaars want zo gaat het leven door, zo gaat de liefde verder, van ouders naar kinderen.

Naamgeving
Pater Jan:
Bonga, mensen geven elkaar een naam, want als je geen naam hebt, ben je niemand, net alsof je niet bestaat. Maar als iemand je naam zegt, dan voel je: hij weet dat ik er ben. Een naam doet je leven. Daarom heeft men in Rock-a-Bye House met heel veel zorg een mooie naam voor je uitgekozen, "dankbaar" in Tswana, Bonga voor ons. Een mooier cadeau had men je niet kunnen geven. Het was de start voor je verhaal.
Denk eraan Bonga, een naam wordt precies zo mooi als de mens die we ermee aanspreken. Iedereen zal je onder deze naam kennen. Klinkt die naam, dan zal je reageren, steeds opnieuw, blij, verrast, geschrokken, betrapt, gelukkig... hoe dan ook, je reageert, omdat jij het bent.
Dana:
Met jouw kregen we ook je naam. We hadden zelf geen mooiere naam kunnen kiezen. Hij past perfect bij je: Bonga. Met de B van Blijgezind, de O van Opgewekt, de N van Nieuwsgierig, de G van Genieten en tenslotte de A van Anders, je unieke JIJ!
Wim:
Net als Miro, willen we je graag een tweede naam geven. Je hebt je eigen roots, maar via deze naam willen je een ook stukje van onze familiegeschiedenis meegeven. We kozen voor Mauro, een verwijzing naar je beide grootvaders© . Beiden zorgden zij ervoor dat wij konden opgroeien in een warm nest. Wij willen ook voor jou en je zus Miro zo een nestje bouwen en zo het leven te laten verder gaan, generatie op generatie...
Pater Jan:
Bonga Mauro Vermeulen, God zal je voortaan met die naam aanspreken. Hij schrijft vandaag jouw naam in de palm van zijn hand.

Kruisje en Symboliek
Pater Jan:
Lieve Bonga, we zijn blij dat we je in ons midden mogen opnemen. Met het kruisje dat we je nu gaan geven, willen we je zegenen.
In de woorden "God zegene en beware je" schuilt de hoop en het verlangen dat God zelf gelukkig mag zijn om jou. En dat Hij jou dan ook beware in zijn hart. Het is het diepste verlangen van elke gelovige mens.
Wim en Dana:
Bonga, elke avond willen we jou een kruisje geven. Daarmee willen we je drie dingen zeggen:
Een kruisje is een plus-teken. We willen je daarmee bevestigen. Je bent de moeite waard, we geloven in jou, er zit meer in jou dan je misschien wel denkt.
Een kruisje doet ook denken aan een kruispunt en op een kruispunt moet je kiezen welke weg je inslaat. Je zal ooit moeilijke keuzes moeten maken. Maar met dit kruisje willen we zeggen dat we met jou en voor jou kiezen.
Een kruisje is ook het teken van het christen zijn. Samen met jou willen we volgens die waarden te leven.
Pater Jan:
Bonga, God zegene en beware je...
Wim, Dana en Miro geven Bonga een kruisje. Meter Oma Lus en peter Jopa geven hun petekindje ook een kruisje waarna we jullie allemaal uitnodigen hetzelfde te doen.
Zegening van het kruisje

Lezing – gelezen door Elke en Silke
Waarom er allerlei kleuren kinderen zijn - Een scheppingsverhaal uit West-Afrika (Ghana)
Heb je je wel eens afgevraagd waarom er kinderen in allerlei kleuren zijn? Nou? Dat komt door iets wat heel lang geleden gebeurd is. In een lang vervlogen tijd leefde Nyame, de Hemelgod. En binnenin Nyame woonden geestmensen.Nyame had een reusachtige met aarde gevulde mand met daarin allerlei wonderbaarlijke planten, een heleboel prachtige dieren, vogels en insecten.
Nyame was dol op zijn aardemand, Soms klommen er een paar van de geestmensen die in hem woonden omhoog naar zijn mond en keken dan met hem mee. Een van hen heette Iyaloda. Ze was heel levenslustig en had overal belangstelling voor. "Laten we eens gaan kijken!" zei ze tegen de jongensgeest, die haar speciale vriendje was.
Toen ze in zijn mond kwamen moest Nyame niezen! Iyaloda en de jongensgeest werden uit zijn mond geslingerd, en vielen pardoes in het kleine mandje.
Hand in hand gingen de twee op weg. Eerst waren ze nog wel opgewekt. Er was zo veel wonderbaarlijks te zien. Maar het duurde niet lang voordat ze beseften dat het een eenzaam bestaan was zo met z'n tweeën, ver weg van Nyame en al hun geestenvriendjes.Op een dag had als Iyaloda, een idee. Ze besloot een paar kleintjes te maken, net zoals we zelf zijn. Ze zouden ze kinderen noemen en dan zouden ze nooit meer alleen zijn.
En dus groeven ze wat klei uit en boetseerden kleine jongetjes en kleine meisjes. Toen stapelden ze een heleboel hout om de poppetjes om ze te bakken. Iyaloda was ongeduldig, en het duurde niet lang of ze zei: "Nu zullen ze wel klaar zijn. Laten we eens kijken!" En ze dekte het vuur af met grote groene bladeren om het te doven. Toen het helemaal was afgekoeld, haalde ze de kleipoppetjes eruit. Sommige waren bleek, sommige waren rozeachtig wit en sommige waren roomwit. Allemaal een beetje anders."O, die zijn mooi geworden!" zei Iyaloda. "Laten we er nog een paar maken!" En dus groeven ze de volgende dag weer wat klei uit, maakten nog meer poppetjes, stapelden er hout omheen en staken dat in brand. Iyaloda zei: "Dit keer zal ik ze een stuk langer bakken en kijken wat er gebeurt." Ze wachtte en ze wachtte tot ze vond dat de poppetjes lang genoeg gebakken waren. Toen het vuur helemaal was afgekoeld, haalde ze de poppetjes eruit. Dit keer waren sommige diepzwart geworden, sommige hadden een prachtige kleur donkerbruin en sommige waren roodachtig bruin. Allemaal een beetje anders."O, wat zijn die mooi!" zei Iyaloda. "Laten we er nog een paar maken!" En de volgende dag maakten ze nog meer poppetjes. Iyaloda zei: "Dit keer zal ik ze niet lang of kort bakken, maar tussenin!" Ze wachtte, en zodra ze dacht dat de poppetjes een tussen-in-tijd gebakken waren, dekte ze het vuur af met bladeren. Toen ze nu deze poppetjes eruit haalde, waren sommige goudachtig geel en andere roodachtig bruin. Allemaal een beetje anders, maar allemaal even mooi en uniek."O, wat zijn deze ook mooi!" zei Iyaloda. "Laten we..." - "Nee!" zei de jongensgeest. "We hebben nu wel genoeg kinderen! Nu is het tijd om ze leven in te blazen!"Ze knielden op de grond en bliezen ze allemaal één voor één leven in, en elk poppetje van klei kwam tot leven, net als kinderen die wakker worden uit een diepe slaap. Zo werden de jongensgeest en Iyaloda, de eerste papa en mama, en omdat ze zo'n groot gezin hadden om voor te zorgen en van te houden, voelden ze zich nooit meer eenzaam. En uit deze eerste kinderen kwamen natuurlijk alle kinderen van de wereld voort, in al hun verschillende, prachtige kleuren. Allemaal verschillend, allemaal uniek en allemaal even speciaal.

Evangelie – gelezen door Pater Jan
De mensen probeerden kinderen bij hem te brengen om ze door hem te laten aanraken, maar de leerlingen berispten hen. Toen Jezus dat zag, wond hij zich erover op en zei tegen hen: ‘Laat de kinderen bij me komen, houd ze niet tegen, want het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij. Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan.’ Hij nam de kinderen in zijn armen en zegende hen door hun de handen op te leggen.

Homilie

Handoplegging
Wim, Dana, Meter en Peter komen rond Bonga te staan
Pater Jan:
Mag ik jullie nu allen vragen de rechterhand uit te strekken boven het hoofdje van Bonga en zo als het ware een regenboog van bescherming boven zijn hoofdje te vormen.Een regenboog van veiligheid, geborgenheid, warmte,… kortom: een thuis.
Samen:
Bonga, Als je droevig bent, vegen we met deze handen je tranen weg. Als je blij bent, zullen we je de hand reiken en samen dansen. Als de wereld hard voor je is, leggen we een hand op je wang om je te troosten. Als je bang bent, zullen we onze handen rond je hoofdje leggen en je beschermen. Als je gewond raakt, uiterlijk of innerlijk, verzorgen we je wonden met deze handen.

Doopbelofte & Doopsel
Wim:
Bonga, het is alweer 8 jaar geleden dat wij, je mama en papa elkaar het ja-woord gaven. We zeiden "ja" tegen elkaar voor een leven samen, voor een toekomst samen, voor onze dromen samen. Je zus Miro en jij maken daar nu een groot deel van uit. Een thuis maken van ons huis, was een van onze beloften bij ons huwelijk. Nu willen wij ook jou, Bonga betrekken in deze thuis en jou altijd een 'place-to-be' bieden, een warme plaats om bij te komen.
Dana:
Lieve Bonga, het leven zit vol met 'twee-sprongen'; momenten waarop je zult moeten kiezen. Kiezen tussen goed en kwaad, maar soms ook tussen twee kwaden. Op zo'n momenten willen wij jou helpen de juiste weg in te slaan en voor het goede of het minst slechte te kiezen.
Door onze opvoeding en dit doopsel, willen we je een soort 'startpakketje' van waarden meegeven die voor ons en S., belangrijk zijn in dit leven. Later, en dit begint in de puberteit, zul jij hier je eigen waarden aan toevoegen en zo opgroeien tot je eigen unieke jij.
Meter:
Bonga, jouw papa heeft mij als meter gekozen omdat ik een speciaal plaatsje in zijn hart heb. Voor hem ben ik de zijn mama die steeds klaar staat wanneer hij me nodig heeft. Vandaag wil hij dat speciale plaatsje delen met jou. Bonga, ik wil je meter zijn, niet alleen vandaag, maar heel mijn leven en met heel mijn hart.
Peter:
Bonga, jouw papa en mama hebben zojuist verwoord hoe zij met jou en voor jou de toekomst willen opbouwen.Zij zullen dat waarmaken, daar ben ik zeker van. Ik ken ze namelijk al een tijdje. Als je peter, zal ik hen helpen je ogen te openen voor onrecht in deze wereld, waar men anderen soms uitsluit alleen maar omdat ze anders zijn. Ik wil je mijn liefde geven net zoals ik die aan je mama gaf, opdat jij die liefde zou kunnen delen.

Zegening van het doopwater
Pater Jan:
Wanneer wij water in de handen nemen en uitgieten over het hoofd van een kind, dan zien wij water als bron van leven, als iets dat groeien doet en verfrissing schenkt. Als een element vol levenskiemen.Voor zover wij iets voor Bonga kunnen betekenen, willen wij zijn als water dat leven geeft. Want met al onze goede wil hebben we het niet in onze macht om Bonga in alle opzichten veilig en goed door het leven te leiden. Wij willen proberen te voorkomen dat het leven Bonga overspoelt of dat hij er in ten onder gaat. Wij willen dat hij, staande in dit leven, tot leven komt en groeit, dat hij rijp en volwassen wordt.Bonga, ik doop je in de naam van de Vader, de zoon en de Heilige Geest...
Toediening van het doopsel
Wim, Dana en de meter en peter gieten nu ook water over het hoofdje van Bonga

Zalving
Pater Jan:
Bonga, we gaan nu zalven met olie. Deze olie komt van de olijfboom, een sterke boom en tevens een teken van vrede. Moge deze olie je de kracht geven om het leven aan te kunnen: Ik zegen je hartje Bonga
Mémé
Dat je hart soms week mag zijn en klein, een hart dat mensen opwarmt en verrijkt, dat geeft, vergeeft en dat jong blijft, een hart vol goede wil.
Pater jan:
Bonga, ik zalf je ogen
Pépé:
Dat je mag genieten van alle mooie dingen in de wereld: de oneindigheid van de zee, de kleurenpracht van de regenboog, de pretlichtjes in de ogen van kinderen. Dat je mag zien als mensen beroep op je willen doen. Dat je mag zien wat God je te doen geeft.
Pater Jan:
Bonga, ik zegen je oren.
Peter Marc of Frank:
Dat je mag genieten van de zang van de vogels, het verhaal van de mensen. Dat je leert luisteren naar de stem van God doorheen de stem van iemand die je nodig heeft.
Pater Jan:
Bonga, ik zegen je mond.
Irène
Dat je mag lachen, zingen en woorden spreken van troost en bemoediging. Dat jij je mond durft te openen om de dingen bij hun naam te noemen.
Pater jan:
Bonga, ik zegen je handen.
Sander:
Dat ze leren geven en delen. Dat ze sterk en teder mogen zijn. Dat ze nooit moe worden om goed te doen.
Pater Jan:
Bonga, ik zegen je voeten.
Nonkel Luc:
Dat je vrijuit mag gaan in deze wereld, dat je je eigen weg mag zoeken, soms huppelend, soms spartelend, in de voetsporen van Jezus.

Toewijding aan Maria
Dana:
Moeder Maria, met een eenvoudig hart komen we bij u. U bent zoveel meer dan wij. U weet dat we kleine mensen blijven. Wil dan de zorg voor Bonga en voor ons hele gezin ook in uw handen nemen. Help ons gezin verder naar God te leiden. Inspireer ons bij het uitbouwen van ons huis tot een echte thuis, waar het goed is om te wonen, en waar onze liefde voor elkaar blijft groeien. Amen
Samen:
Wees gegroet Maria...

Slotgebed – gelezen door Maryse
Wanneer het regent en tegelijkertijd de zon schijnt, verschijnt er een regenboog.Een familie is als de kleuren van de regenboog.Twee kleuren kunnen samen één kleur vormen,Zoals vele karaktertrekken samen ook ons karakter vormen. Elk heeft zijn eigen karakter.
We hebben elkaar nodig zoals we zijn, als elkaars steun en toeverlaatZoals de kleuren bij de regenboog horen, zo horen wij ook bij elkaar.De regenboog betekent voor ons dat we allemaal anders zijn maar toch horen we bij elkaar.

Zending en Zegen
Wim en Dana, meter en peter, een groot geluk is jullie gegeven. Bewaak met liefde dit nieuwe leven. Zoals de regenboog de zon nodig heeft om te schitteren, zo heeft Bonga jullie liefde nodig om mens te worden.
Moge God, onze vader, jullie helpen om levengevend en liefdevol te zijn voor hem, voor Miro en voor elkaar. Moge de geest van het geloof in jullie huis zijn, en moge vrede wonen in jullie gezin.
Zegene daartoe, de almachtige God, Vader, Zoon en de Heilige Geest.