Dag 17: naar het Belgische consulaat!

Het is nu twee uur 's middags, de kinderen slapen (tegelijk!!!) en wij genieten even van de rust. Het was een zeer vermoeiende ochtend. We moesten alweer vroeg uit bed, want vandaag stond het Belgische consulaat op het programma. Normaal gezien had dit nog moeten gebeuren tijdens ons verblijf in Kaapstad. Dit lukte echter niet, dus mochten we vanochtend al terug rijden, van Stellenbosch weer naar Kaapstad. We werden er om 10.00 u verwacht, wat wil zeggen dat iedereen klaar moest zijn om ten laatste 8.30 u. We hadden gisteren avond dan ook alles voorbereid, zodat we vanochtend ook efficiënt en vlug zouden zijn. En dat waren we ook, de kinderen helaas iets minder, want geen van hen wou echt al om 7.30 u opstaan... Hun humeurtje scoorde vervolgens dan ook vrij hoog in het 'ouders op hun zenuwen werken' arsenaal... Maar we halen onze deadline en op Mega Mindy muziek (ja, we zijn echte fans geworden en kennen de teksten ondertussen helemaal uit het hoofd ;-) ) rijden we in de ochtendfiles richting Kaapstad. Wij zijn bijna aan de rand van de stad als Wim vraagt: "Wij hebben onze passen toch wel bij hé??". Paperassen allerhande, copies van alles en nog wat, maar geen originele passen... Dus vlug Elzeth gebeld, om het 'probleempje' te melden... Originele passen is blijkbaar een conditio sine qua non. Of in Engels: U turn... Onszelf in alle mogelijke talen (alsook stilzwijgend - vanuit educatief oogpunt natuurlijk naar ons bloedjes toe...) vervloekend, maar ja, wat kan je er dan nog aan doen... We krijgen al een Afrikaanse reflex... Om 11.00 u komen we eindelijk op het consulaat aan, Elzeth kon gelukkig op ons blijven wachten en een half uurtje later zijn we al terug buiten. De nieuwe adoptie procedure heeft er hier voor gezorgd dat het blijkbaar allemaal veel sneller gaat dan voorheen en dat het aantal vereiste paperassen drastisch is verminderd (behalve dan originele paspoorten, verdorie toch...). Wij kunnen natuurlijk niet vergelijken, maar volgens Elzeth is het een enorme verbetering! Voor iedereen op de wachtlijst: positieve ontwikkelingen dus... Laat ons hopen dat dit ook zo zal zijn voor de administratieve afhandeling in België zelf. We hebben er in ieder geval het volste vertrouwen in, zo lang België er nog is natuurlijk... Na 15 dagen Kaapstad, hebben we niet echt veel zin om veel langer in het centrum te blijven en we besluiten terug te gaan naar Stellenbosch en te gaan lunchen bij mijn lievelings wijnhuis: Beyerskloof. Miro heel de weg enthousiast, ze ging op "restaumant" en ook Bonga leek uit te kijken naar een lekkere (melk) fles. Spijtig genoeg stonden we voor een gesloten deur, het restaurant dicht tot de 29ste juli! Iedereen dus terug "inladen", bijna "Nina" (de pop van Miro verloren) en op naar het volgende: Tokara. Vlak naast ons verblijf, maar ook gesloten tot 5 augustus. Miro honger, Bonga kelen, dus zat er niets anders op om onze zoektocht te staken en huiswaarts te keren. Een fles, een sandwich met vleesje, en een blik champignonsoep later, een paar glaasjes shiraz recuperen we van onze hectische morgen. We hebben dan ook geen plannen meer voor de rest van de dag, dan gewoon te genieten. Alluvia biedt inhouse massages aan en die gaan we vanmiddag om beurten uit proberen... We laten jullie wel weten of het de moeite was ;-)
PS voor "tante Silke": Vandaag voor de eerste keer muffins gegeten, pisang (bananen) muffins, en ze waren zeer lekker...