dinsdag 15 juli 2008

Dag 5

D day minus 1!

Gisteren hebben we Miro beloofd dat we vandaag naar de leeuwen gaan kijken en ook nu weer is ze het niet vergeten als ze haar mooie kijkers opent. We gaan op safari!

Nabij Worchester, ongeveer 75km van onze verblijfplaats ligt een game reserve “Fairy Glenn” en zij laten kinderen toe op hun game drives. Ze hebben de big 5 in hun reservaat, de leeuwen in een special enclosure, dus die laatste gaan we zeker en vast zien.

Normaal gezien raden ze de safari pas aan voor kinderen vanaf 4 omdat de drive toch wel 2.5 tot 3 uur duurt en kinderen dat soms te lang vinden. We nemen het risico...

Van in het begin is het voor Miro volle concentratie, ze vindt het fantastisch om in zo een open safari wagen te zitten en alles vanuit de hoogte te bekijken. We zijn nog maar net vertrokken en we zien al twee neushoorns van zeer dichtbij!!!

“Nog diertjes, rijen…”. Ze geeft haar ogen de volle kost en geniet van alles wat ze ziet: gemsbokken, springbokken, mangoes, buffels, olifanten, giraffen, zebra’s en natuurlijk de leeuwen…

Die laatsten gaven een echte macho show. Echt wild en agressief. Het mannetje chargeerde een paar keer richting zijn publiek en het brulgeluid dat hij daarbij maakte ging werkelijk door merg en been. Gelukkig stond die omheining er… Miro repliceerde “Stoute leeuw!” Maar pakte terwijl papa toch ietsje steviger vast, je weet maar nooit…

De drive heeft uiteindelijk vier uur geduurd (met wel twee keer een kort, avontuurlijk intermezzo omdat onze wagen in de modder kwam vast te zitten), maar van het begin tot het einde is onze bengel even geconcentreerd en enthousiast gebleven. Het was wel leuk dat we in onze auto met 4 families waren, elk met jonge kinderen. De ranger paste dan ook zijn verhalen aan hen aan en de kinderen stimuleerden elkaar en de ouders.

Als je in de Serengetti, Etosha en de Norongongo bent geweest, is het “wild” niet echt overweldigend, maar het landschap was dat voor ons zeker wel. De besneeuwde bergketen die het reservaat omsloot was indrukwekkend en het is bijzonder om giraffen te zien eten met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen.

Toen we om 18.30 in onze auto stapten, overviel de vermoeidheid Miro. Ze heeft de hele rit naar ons huisje van de eerste tot en met de laatste minuut geslapen…

Na nog een vlug telefoontje naar oma en pepe is ze dan ook in haar bedje gekropen… op tijd onder de wol want morgen is het de grote dag: Bonga ontmoeten, eindelijk…

Geen opmerkingen: